Ովքե՞ր են Հայաստանում առավոտից երեկո անոնս անում նոր պատերազմ, ցանկանում ռազմական գործողությունների վերսկսում:

Դեռևս 2016 թվականին հեռուստաեթերից՝ «Մի գավաթ սուրճ» իմ հեղինակային ծրագրում, ահազանգեցի, որ Ադրբեջանը գինի է արտադրում «Բասարգեչար» պիտակով, շշի պիտակի վրա էլ պատկերված է Հայաստանի քարտեզը, ու արտահանում, տարածում է աշխարհով մեկ։ Ոչ մի արձագանք, ոչ մի պաշտոնական բողոք չեղավ։

...Մի տարի, կարծեմ 32 թվի աշնանը, այնպես պատահեց, որ Մանուկ Աբեղյանը և ես միասին էինք Արզնի կուրորտում. կենում էինք միևնույն սենյակում: Ամենօրյա զրույցների ժամանակ նա սրտաբաց պատմում էր ինձ իր մանկությունից, իր աշակերտության օրերից, որ անցրել էր Էջմիածնի ճեմարանում, և ուսանողության տարիներից, որ անցել էին Գերմանիայում և Ֆրանսիայում:

Մենք մայրության, կնոջ և ընդհանրապես գեղեցիկի պաշտամունքի ավանդույթներն ունեցող ժողովուրդ ենք։ ՈՒստի ամենևին պատահական չէ, որ սիրահոժար յուրացրինք մարտի ութից մինչև ապրիլի յոթի տոնական տրամադրության միամսյակը՝ ծաղկունքին ու պտղաբերությանը, մեր բոլոր սիրելիներին նվիրված հին և նոր տոների գարնանային այս արժանավոր միջակայքը։

Այս պատկերն ունեցած երկրի ՄԻՊ-ն ու ՆԳ նախարարը կանանց տոնն են շնորհավորում, խոսում կանանց իրավունքների պաշտպանությունից։ Այս պատկերի համար ոչ մի հաստագլուխ բերետավոր չի պատժվել, դեռ մի բան էլ ծնողների վրա էին գործ բացել...

Զատուլին. «Ես պնդում եմ, որ Հայաստանի վարչապետը ոչ թե պարզապես դավաճանել է իր հայրենակիցներին, այլ վաճառել է նրանց», թիվը՝ 5 մլրդ դոլար

Երկու օր առաջ հայկական մի լրատվական իր հրապարակած հոդվածում ասում էր, որ հայտնի հայ երգչուհի այսինչը ֆեյսբուքյան իր էջում շնորհավորել է Վազգեն Սարգսյանի ծննդյան օրը, հավելելով, որ Սպարապետի բացակայությունը գնալով ավելի ու ավելի է զգացվում: Եվ լրատվականը, նյութը ամփոփելով, նշել է. «Ժամանակին երգչուհին սիրավեպ է ունեցել Սպարապետի հետ»։

Տրանսսիբիրյան մագիստրալն աշխարհի ամենախոշոր ստրատեգիական ճանապարհն է: Կառուցվել է Ռուսաստանում 1891-1916 թվականներին: Մեկ տարվա ընթացքում, սիբիրյան անտառների, գետերի ու ճահիճների միջով ռուսներին հաջողվել է կառուցել հինգ հարյուր կիլոմետր ճանաճարհ:

«Դիվերսիֆիկացիան» սոսկ անիրազեկ մարդկանց մոտ իբր գործից հասկացողի տպավորություն թողնելու տերմին չէ, մեր երկրի պարագայում, ցավոք, այն խիստ հրատապ խնդիր է։ Մատչելի լեզվով դիվերսիֆիկացիան նշանակում է պահեստային, այլընտրանքային հուսալի տարբերակների առկայություն։

Մեր դասարանը բաժակի մեջ լցրած մի բուռ ցորենի էր նման. կային վերին արտից քաղած ցորեններ, կային՝ ստորին արտից, կային, որ ճանապարհի եզրին էին աճել, կային, որ տանը՝ ծաղկամանի մեջ էին աճացրել, բայց բաժակի մեջ բոլորս խառնվել էինք իրար ու միասին՝ մեզ շատ լավ էինք զգում։ Էն, որ մեկի հայրը մեծ պաշտոն ունի, իսկ մյուսը հայր չունի, որ մեկի ընտանիքը փողի մեջ լող ա տալիս, իսկ մյուսինը՝ հազիվ ծերը ծերին հասցնում, տարիների ընթացքում, ինչ-որ առիթներով, իհարկե, իմանում էինք։ Դե, կյանք ա։ Բայց դրանից մեր վերաբերմունքը չէր փոխվում մեր ընկերների նկատմամբ։